Het is heerlijke lectuur, de gesprekken van Rik Van Cauwelaert en Herman Van Rompuy over hun persoonlijke geschiedenis doorweven met die van de samenleving en Belgische en Europese politiek de voorbije 100 jaar. En het geeft een inkijk in het leiderschap dat Herman Van Rompuy kenmerkt.
Slot van beschouwingen over leiderschap vanuit de analyse van politiek filosoof Michael Sandel* over de gevolgen van het meritocratisch denken op de verhoudingen en dynamieken in de samenleving. Hij ontmasktert het ‘iedereen gelijke kansen’ als een van de grondoorzaken van onheil zoals de toenemende ongelijkheid en uitputting van mens en natuur. Doordat leiderschap zich bezig houdt met het goede, is uit zijn analyse een belangrijke les voor leiders te trekken.
Aflevering 5 in een reeks van zes blogposts over leiderschap vanuit de analyse van politiek filosoof Michael Sandel* over de gevolgen van het meritocratisch denken op de verhoudingen en dynamieken in de samenleving. Hij ontmasktert het ‘iedereen gelijke kansen’ als een van de grondoorzaken van onheil zoals de toenemende ongelijkheid en uitputting van mens en natuur. Doordat leiderschap zich bezig houdt met het goede, is uit zijn analyse een belangrijke les voor leiders te trekken.
Aflevering 4 in een reeks van zes blogposts over leiderschap vanuit de analyse van politiek filosoof Michael J. Sandel over de gevolgen van het meritocratisch denken op de verhoudingen en dynamieken in de samenleving. Hij ontmasktert het ‘iedereen gelijke kansen’ als een van de grondoorzaken van onheil zoals de toenemende ongelijkheid en uitputting van mens en natuur. Doordat leiderschap zich bezig houdt met het goede, is uit zijn analyse een belangrijke les voor leiders te trekken.
Aflevering 3 in een reeks van zes blogposts over leiderschap vanuit de analyse van politiek filosoof Michael J. Sandel* over de gevolgen van het meritocratisch denken op de verhoudingen en dynamieken in de samenleving. Hij ontmasktert het ‘iedereen gelijke kansen’ als een van de grondoorzaken van onheil zoals de toenemende ongelijkheid en uitputting van mens en natuur. Doordat leiderschap zich bezig houdt met het goede, is uit zijn analyse een belangrijke les voor leiders te trekken.
Aflevering 2 in een reeks van zes blogposts over leiderschap vanuit de analyse van politiek filosoof Michael J. Sandel* over de tirannie van verdienste. Hij ontmasktert het ‘iedereen gelijke kansen’ als een van de grondoorzaken van onheil zoals de toenemende ongelijkheid en uitputting van mens en natuur. Doordat leiderschap zich bezig houdt met het goede, is uit zijn analyse een belangrijke les voor leiders te trekken.
Scherp, de analyse die politiek filosoof Michael J. Sandel* maakt over de gevolgen van het meritocratisch denken op de verhoudingen en dynamieken in onze Westerse en steeds meer globale samenleving. Hij ontmasktert het ‘iedereen gelijke kansen’ als een van de grondoorzaaken van onheil zoals de toenemende ongelijkheid en uitputting van mens en natuur. Doordat leiderschap zich bezig houdt met het goede, is uit zijn analyse een belangrijke les voor leiders te trekken. Deze reeks van zes blogstukken belicht het meritocratische denken, de gevolgen ervan en eindigt met reflecties over het goede dat leiders te doen hebben. Vandaag aflevering 1.
Oorlogsverslaggever, auteur en politiek adviseur Robert D. Kaplan is op dreef in zijn nieuwste boek 'De geopolitieke tragedie'. Hij grijpt naar de Griekse tragedies om ons tijdsgewricht te begrijpen. De Grieken wisten als geen ander dat chaos en orde elkaar nodig hebben. Hoe strikter de greep van de 'rede', het rationalisme, vertegenwoordigd door de god Apollo, hoe groter de kans op chaos en wreedheid wordt, vertegenwoordigd door de uitzinnige Dionysos.
“Leiders houden het vuur brandend. Het vuur van geloof, samenwerking, perspectief, gedeeld belang. Daar hoort ook onzekerheid, vermoeidheid, kwaadheid bij, de ervaring van het onmogelijke. Dit wordt pijn als we er alleen mee blijven. “Pijn ligt niet in wat we meemaken, maar in het alleen zijn van wat we meemaken” (B. Singh)”.
Ine Van Wymersch was tot voor kort procureur des Konings van Halle-Vilvoorde en is nu benoemd als 'drugscommissaris', verantwoordelijk voor de aanpak van drugscriminaliteit in België. Ik hoorde haar getuigen over haar leiderschap tijdens een inspiratiedag over leiderschap voor de federale politie en werd van mijn stoel geblazen. Mooi gedaan trouwens die inspiratiedag. Veel korte inspirerende getuigenissen, enkele straffe keynotes, publiek van alle geledingen en windstreken. Een mooi startpunt voor de ontwikkeling van een nieuwe visie over leiderschap dat nodig is in die context. Maar dus vooral onder de indruk van Van Wymersch.
Ik had een online check in met 16 managers van een productiebedrijf in het kader van een leiderschapsprogramma. 1 ervan liet al een tijd terug weten dat het niet lukte. 4 andere last minute en 1 daagde niet op zonder bericht. De afwezigheid lag niet aan gebrek aan motivatie. De groep munt uit in leergierigheid, samenhorigheid, motivatie en de context is steunend. De afwezigheid lag ook niet aan gebrek aan organisatie. De bijeenkomsten lagen al een half jaar vast geklonken in de agenda's en deelname aan het programma is gekoppeld aan aanwezigheid op elk moment.Klinkt het vertrouwd? Je leidt een werkgroep, of bent bezig met een verandering, je hebt goodwill nodig, je doet er alles aan en stelt dan toch vast.... 'ze komen niet'? En je twijfelt tussen opgeven en volhouden... Ik maakte het thema tot onderwerp van gesprek. De managers vonden het herkenbaar: hoe breng je mensen samen als het om meer fuzzy, minder urgente onderwerpen gaat zoals ontwikkeling, innovatie, cultuur, visie...? Hoe vermijd je dat mensen last minute toch kiezen voor het meer dringende, concrete werk?Een greep uit de zoektocht naar 'wat helpt/werkt?':- weg blijven van harde druk, verplichting. je hebt juist intrinsieke motivatie nodig bij dit soort bijeenkomsten.- duidelijk zijn over het waarom, telkens opnieuw, en de nadruk op 'elkeen is echt nodig. 'Het is niet 'mijn', maar 'onze' meeting.- deelnemers persoonlijk aanspreken op voorhand (of nadien, als iemand niet gekomen is), moeite doen. Als je het zelf niet belangrijk genoeg vindt om dat te doen...- No brainer, maar uitdagend: telkens opnieuw inspirerend maken -> zo mogelijk fysiek, aandacht voor story line- verantwoordelijkheid voor onderdelen van de agenda bij deelnemers leggen- het gesprek aangaan: hoe was het, hoe kan het beter, wat is nodig?- ...Geen rocket science. Geen easy way out. Wel dicht bij de kern van leiderschap: mensen blijven betrekken bij 'wat ook belangrijk is', het collectief belang. Vanuit empathie, erkenning voor alle individuele belangen. En dus dankbaar voor wie wel komt, én mild voor wie niet komt. Vooral niet opgeven bij die laatste. Mensen op die manier ook bewuster leren omgaan met de ingewikkeldheid van 'keuzes maken' op korte en op langere termijn.
"Het hart is schade aan het oplopen, en wat doen we dan als schooldirecteur? Nog een pleister plakken, een verband aanleggen." Zo startte Nancy Dedeurwaerder haar betoog op de 7de opleidingsdag van het @goall4learning traject waarin een honderdtal scholen hun leiderschap aanscherpen. Ze staafde haar verhaal met cijfers. Over het leed van leerlingen: "1 op 10 leerlingen in het ASO komt uit kansengroepen, 25 % van hen stroomt door naar het hoger onderwijs tegenover 80 % van de andere groep. 14 % van de leerlingen stroomt ongekwalificeerd uit het onderwijs. 3.7 % spijbelt, 29 % in het beroepsonderwijs, de hoogste cijfers ooit. 1 op 2 jongeren zegt zich echt niet goed te voelen. Iedere dag stapt 1 jongere uit het leven, 10 proberen dat... " De cijfers bleven komen. Ze sprak ook over het leed van leerkrachten. "In 2019 is voor 10.2 % de emotionele overbelasting acuut problematisch, tgo 5.2 % in 2014, voor 17,7 % de werkdruk tgo 9.1 %, voor 19.0 % de werkdruk tgo 11.8 %... enzovoort." Pre-corona cijfers.Wat nu? "Zoals het nu loopt kan het geen 10 jaar verder. Als het hart lijdt zijn meer ingrijpende veranderingen nodig. En daarvoor is er genoeg regelruimte." Dedeurwaerder zette de scholen aan het werk volgens de principes van waarderend onderzoek. "Het begint met waarderen van het goede dat we al doen en dan dromen over hoe het zou kunnen zijn. Het is verbazend welke ideëen er naar boven komen als je leerlingen en leerkrachten laten dromen.""Onderwijs is niet het vullen van het vat, maar het ontsteken van de vlam," eindigde ze haar verhaal met het motto van 't Vier, een secundaire school in Kortrijk:🔥 leerlingen zitten in trajectbegeleiding, in flex- en in lesgroepen. Ze werken twee uur zelfstandig per week. Ze bereiden mee het oudercontact voor. Elk vak heeft minimumdoelstellingen en er wordt enkel naar boven gedifferentiëerd. Elke leerling krijgt tweewekelijks een individueel gesprek. Elke dag start met een begeleid rondegesprek. Iedere vrijdagnamiddag zijn er ateliers.🔥 leerkrachten noemen begeleider en ze hebben een schoolopdracht die bestaat uit het begeiden van een vak, een traject en een project. Ze worden aangesproken met de voornaam. De directeur is een coördinator, het teamcharter is leidend voor de teams, elk team heeft een teamleider. Ze vergaderen wekelijks op donderdag van 16u30 tot 18u.🔥 het schooljaar start met een kampweek. Het jaar bestaat uit bestaat uit 4 modules van 8 weken.Straf verhaal, dicht bij de realiteit, zoals ze is en zoals ze mogelijk is in scholen.
